Zadelpijn en ander mannenleed!

Al weer een week onderweg, wat gaat de tijd snel of is het langzaam? Een week voelt als weken, elke dag ergens anders, kilometers gaan aan je voorbij, wat een rijkdom! Na Tilburg hebben we een nachtje Weert aangedaan en zondag door naar Maastricht. Tijd voor een wasje en een dagje rust. Langzaam opbouwen is essentieel voor de conditie (op onze leeftijd). En zeker met de Ardennen in het vooruitzicht… je zit best lang in het zadel…

Ardennen here we come

Daar gaan we. Op dinsdag vertrokken uit Maastricht vol goede moed de Belgische grens over. De provider heet me “Welkom in het land van Suske en Wiske én de beste frites!” Een dag met behoorlijk wat klimmen. Ik voel m’n kuiten groeien. 72 km in de benen en overnachten bij Stoumont. Eind van de middag een gratis “concert” van enkele muzikanten op ons trekkers-veld. De meeste campings hebben een trekkers-veld voor wandelaars/fietsers op doorreis. Wel zo gezellig om met gelijkgestemde te “staan”. De noordelijke Ardennen heeft nog meer klimmetjes voor ons in petto de volgende dag. Het hoogste punt wat we bereiken is 535 meter en de snelste snelheid 56 km/per uur. Na enkele afdalingen went ook dit snel.

Dag 2 Ardennen

En toen kwam de zadelpijn om de hoek kijken. Het was weer een dag van klimmen en dalen. De gemoedstoestand van Niël was aan het eind van de dag niet geklommen maar gedaald. Hij ploeterde dapper door maar kon eigenlijk niet meer zitten. Dus om het mannenleed te verzachten heb ik een heerlijke maaltijd voor hem bereid. De liefde van de man gaat nou eenmaal door de maag, ook bij Niël! Barriga llena; corazon contento!

Ardennen Zuid

Na een overnachting in Bastogne (geen koek gevonden!) vanmorgen, donderdag 6 augustus bijtijds op de fiets want het gaat warm worden. De koffiepauze genieten we onder een eikenboom terwijl onze Cube-fietsen ook even op adem komen. Wat een power heeft deze e-bike van Cube. Het is nog wel een beetje inschatten hoever we in de bergen kunnen rijden. Zodra je een klim inzet zie je het aantal “nog te rijden” kilometers op je teller rapido dalen maar zodra je de berg afrijdt, telt hij ook weer snel op. Niël kan op zijn accu minder ver rijden dan ik. Dit vanwege meer gewicht. Dus of Niël gaat vasten of ik neem meer bagage op m’n fiets 😉

Net voordat we België uitrijden, bezoeken we de Abdij d’Orval. Buiten dat we een lekker stuk kaas kopen, gemaakt door de monniken van de Abdij, krijgen we ook de tweede stempel in onze Pelgrimspas. Deze Pelgrimspas is verkrijgbaar bij de  “Het Nederlands Genootschap van Sint Jacob”, een vereniging voor de Pelgrimage naar Santiago de Compostela. Deze Pelgrimspas schijnt in Spanje deuren te openen!! Wanneer je een overnachting zoekt bij een Herberg of een plekje voor je tent dan krijg je voorrang met een Pelgrimspas. De Belgen en de Fransen zijn hier niet gevoelig voor, ook al rijden we nu de Oude Pelgrimsweg naar Santiago.

13.15 uur de grens van Frankrijk bereikt, YES!!  De provider laat me nu weten: Salut! Veux-tu une baguette avec nutella ou un croissant? Kom maar op met die franse lekkernijen. De Ardennen laten we achter ons. Nog wel even een complimentje voor het rijgedrag van de Belgen. Op de N-wegen, die een stuk rustiger zijn dan bij ons, blijven ze keurig achter je rijden en passeren echt pas als het kan. Dat is plezant!

Kilometers

Met zo’n 480 kilometer op de teller zijn we dik tevreden. Nog een paar duizend te gaan. Ons zitvlees heeft wat meer problemen met dit aantal kilometers maar dat mag de pret niet drukken. Het is heerlijk om de hele dag buiten te zijn, elke dag zo’n 70 kilometer fietsen, ’s middags ons tentje opzetten, bedje opmaken en een lekker potje koken. Ook daar krijgen we routine in. Op tijd boodschappen in slaan, dubbele porties koken voor de volgende dag als lunch of avondeten. Altijd bananen meenemen, gedroogd fruit of energie repen dan kom je een heel eind. En lief zijn voor elkaar want we moeten het samen rooien. Met of zonder leed!