Naar huis of van huis?

Zo zitten we al weer bijna twee weken in ons huisje. De start gaat een beetje met horten en stoten. Een soort kamperen in eigen huis. Maar aangezien we twee maanden hebben gekampeerd tijdens onze fietstocht draaien we daar onze handen niet voor om. De elektriciteit – die er steeds ‘uitklapte’ – is omgezet. We kunnen nu koffie zetten, licht aan doen én warm douchen… tegelijk. Het lijkt nu meer op glamping 😉

• 

• 

• 

Traktatie

Het weer doet ook z’n best. Overdag is het toch al zo’n 19 graden. En dan de vloerverwarming binnen… Ik ben een tevreden en dankbaar mens. Roger en Annemarie (Arcos.es) komen langs om de thermostaten in ons huisje beneden en boven opnieuw in te stellen. Dit was niet helemaal goed gegaan de laatste keer. Roger en Annemarie stellen voor om dit goed te maken met een traktatie op een lunch in het dorp. Zo zitten we op een doordeweekse dag uitgebreid te lunchen bij “Negro”. Dank je Roger en Annemarie. Maak af en toe maar een foutje, dat vinden we helemaal niet erg.

Van oud naar nieuw

Echt een dagje niets doen zit er nog niet in. We hebben allerlei klusjes die nog op ons liggen te wachten. Veel zichtwerk, dat geeft voldoening. Zo hebben we een leuk kleed gekocht voor achter het bed. Daar hangen we de oude lampenkapjes ondersteboven op aan een nieuw snoer. Deze oude kapjes hingen in het huis boven de wastafel. Leuk om de spullen te recyclen van het oude huis. Zo hebben we ook de oude vitrage uit de deur gebruikt voor het kleine raampje tussen de toilet en douche. En ken je nog het ‘ophangdraad’ van vroeger? Dit wordt hier nog volop gebruikt dus wel zo toepasselijk.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Visite

Anne en Arco nodigen we de volgende dag uit om ons huisje in te wijden. Ze komen aan het eind van de middag. Heerlijke verse aarbeien en een zak mandarijnen komen mee. Na een korte rondleiding (30 vierkante meters is snel gezien) genieten we van een wijntje, biertje en een lekkere maaltijd aan onze bartafels.

• 

• 

• 

Dagje Uit met Neil

Nadat we de eerste week allerlei klussen afmaken merken we dat we het behoorlijk zat zijn. Tijd voor een dag ontspanning. Zo komt Anne met een voorstel. Zij is uitgenodigd door Neil Hill van Jarabushcraft en vraagt of wij mee gaan. Neil woont al enkele jaren in Facinas, in de buurt van Tarifa, op een Finca (een landgoed). Hij organiseert wandelingen, vogels spotten, survivals etc. We rijden met zijn auto naar het Zuidelijkste puntje van Spanje waar de vogeltrek vanuit Afrika langzaam opstart vanaf eind maart. We genieten van het uitzicht, de vogels die de overtocht maken over het Straat van Gibraltar en Neil z’n verhalen. Hij is een wild-life bioloog en weet ontzettend veel.

• 

• 

• 

Ik vertrek (zei de gier)

Zo vertelt hij dat de grote zware vogels (gieren, ooievaars, slangenarenden en nog een paar honderd anderen soorten) thermische stromen nodig hebben om te kunnen vliegen. Deze stromen bevinden zich meestal niet aan het oppervlakte van de zee. Dit maakt de oversteek moeilijk. De vogels maken eerst hoogte boven de bergen aan de Marokkaanse kust om te klimmen om zo over te kunnen zweven naar Spanje.

• 

• 

• 

En door…

Na het spotten rijden we op een onverharde weg (fijn dat Neil een 4-wheel drive heeft) langs de kust. Het is er zo puur en ongerept. Waar vind je in Spanje nog zo’n kust. Hier dus! Neil neemt alle tijd. Rond een uur of drie wordt de rust verstoord door het rammelen van onze magen. We rijden naar Facinas en strijken neer in een lokaal tentje. We bestellen een Menu del Dia. Het eten is hier simpel maar puur. De smaken zijn “rico” zoals ze dat hier zeggen. Vooraf een soort dikke soep met kikkererwten. Daarna calamares met patatas bravas. En we sluiten af met een koffie solo.

• 

• 

• 

• 

Off the grid

Het buikje is weer gevuld en stil. We rijden tien minuten verder en komen aan bij de Finca van Neil. Hij woont hier ‘off the grid’ wat zoiets betekent als zelf stroom opwekken en een bron in de tuin voor water. In de zomer heeft hij hier safari tenten staan en ontvangt hij gasten. Het is een heerlijke, relaxte plek. Na de rondleiding over zijn terrein drinken we nog een glas water uit eigen bron en rijden we weer terug naar Vejer. Het was een heerlijke dag.

Chileense avondje

Op vrijdagmiddag komt Juan (van de provider Jazztel ) nog een keer langs om de wifi opnieuw te installeren. Wij hadden met een verleng kabel de router bij de buren in huis gezet in de maanden dat we daar verbleven. Niël had gevraagd of hij het leuk vond om zijn vrouw een keer mee te nemen en een biertje/wijntje te komen drinken. Zo gezegd, zo gedaan. Juan en Paula komen rond vier uur.

Spaanse les

Na een biertje in de tuin verhuizen we naar binnen. Een gezellig Chileens stel wat wel van een drankje en een praatje houd. Gelukkig voor ons is het Chileens wat makkelijker te volgen dan het Andalusisch. Een paar biertjes en wijntjes verder is ons Spaans ineens een stuk beter. Dat van hun ‘Muy rapido’. Als ze om half tien de deur uitgaan kijken we elkaar aan. We hebben geen woorden meer nodig, we zijn allebei kapot. Na zo’n intensieve Spaanse les vallen we als een blok in slaap 😉

• 

• 

Zondagochtend klusje

Van de week zijn de blikken olie voor de houten vloer aangekomen die collega kunstenaar/vloerenspecialist Albert Chapel heeft opgestuurd. Zondagochtend ga ik ermee aan de slag terwijl Niël zijn werkruimte opruimt. Het is een white wash olie die erg mooi blend bij de muren, goeie keus Albert!

• 

• 

• 

• 

Restaurants zijn open

Rond twee uur hebben we afgesproken met Bernadette en Alexander van Bonhomía om uit eten te gaan. Het wordt iets later want ze moeten nog even wachten op een paar gasten die ze moeten inchecken. Dat is ook ons voorland… wachten op de gasten. We rijden naar Patría. Een restaurant van een Deens stel in La Muela, een gehucht naast Vejer. We gaan zitten op het buitenterras en delen de gerechten met elkaar. Heel gebruikelijk in Spanje. ‘Para picar’ zoals ze dat hier noemen.

Afzakkertje bij Elly

Terug in Vejer zeggen we Bernadette en Alexander gedag en lopen we langs restaurant Corredera 55. Elly de schotse eigenares nodigt ons uit voor een cava van het huis. Daar zeggen we geen nee tegen. De zon zakt verder achter de heuvels en we nemen nog een afzakkertje. Niël een Whiskey en ik een warme Vermout met sinaasappel en kaneel. Een soort Glühwein maar dan op z’n Spaans.

Omhelzing Corona proef

We lopen terug naar ons huis en dan begint mijn maag te rommelen. Ik mag de eerste zijn om de wc-pot te omarmen in ons huisje. Pfff het lucht op maar voel me de dag erna nog niet echt top. Een dagje rustig aan, tijd om met de volgende blog te beginnen. Ondertussen hoor ik de buurvrouw Esperanza zingen terwijl ze aan het poetsen is. Eén van de favoriete bezigheden van de Spaanse vrouwen volgens mij. Eens kijken hoever ik inburger hier in Spanje 😉

Op naar Nederland

We gaan de spullen bij elkaar zoeken en rijden samen met Anne in onze bus naar huis. Of rijden we weg van huis? Het is nog een beetje verwarrend. Bleiswijk voelt ook als thuis maar dit wordt ons nieuwe thuis. Ik ben uiteindelijk bijna vijf maanden hier geweest. Veel langer dan de bedoeling was. Corona gooide roet in het eten want m’n plan was om om de maand naar Nederland en Spanje te gaan. Vejer is een fijne plaats, ik voel me er zeker thuis. Niël ook, hij heeft al meerdere periodes van enkele maanden in Vejer gewerkt en gewoond. Op naar huis en van huis dus.