Het dak eraf, het dak erop

Daken zijn op dit moment een thema in ons leven. Hier een dak eraf, daar een dak erop. Niet alleen bij ons in de patio maar de daken gaan verder dan dat. Bij onze belgische vrienden Danny en Philip moet er ook nog een dak op.

Zaterdag Dak

Zaterdag gaan we dus op weg naar Casa Pirulli.. Er wordt gezaagd, gelakt, gemeten en gegeten. Erg pleasant dat eten. Alleen al voor die lunchjes zou je de klus aannemen. We klaren echter de klus niet dus we komen terug… voor nog een lunch.

• 

• 

• 

Dakterras

In het weekend is de patio weer van ons. Even samen een koffietje drinken op ons dakterras. Een memorable moment, de eerste keer op ons terras. Het zijn nu nog planken ondersteund door palen waar het terras opgemaakt gaat worden. Maar we kunnen er zitten. Dat geeft toch een heel ander perspectief vanaf dit dak.

• 

Bogen Dak

De week die hierop volgt is vrij rustig. Ook híer is voor het leveren van materialen een wachtlijst. Het wachten is op de betonnen balken en boogjes-broodjes. Dit zijn de stenen die tussen de balken liggen en die het plafond vormgeven. Ondertussen is de harde kern, Jezus en Juan onze buiten zithoek en plantenbakken aan het metselen.

• 

• 

• 

Dakje slopen

Juan kan niet alleen bouwen maar ook slopen. Hij gaat los op ons dakje voor de voordeur. Met een paar flinke klappen slaat hij een gat. Voor we het weten is het dakje verdwenen. Hamertje tik gaat verder. “Ho wacht even, dit vind ik leuk.” “Ik wil ook even slaan.”

• 

• 

Dag Ego

De mannen van de bouw kijken me raar aan. Een ego-dingetje zegt één van de mannen tegen mij. In het land van de machocultuur kan je een vrouw natuurlijk niet dit werk laten doen. Maar met een vriendelijke glimlach kan ik elk ego aan. Therapeutisch werk, echt een aanrader voor een ieder die zich even wil uitleven. Misschien kunnen we in de toekomst een week organiseren met als thema ‘Sla het eruit’?

• 

• 

Burendak

Op het dakterras van de buren staan een deel van onze planten uit de patio. Hun appartement is verkocht dus we besluiten de planten te verhuizen naar… je raadt het al ons dak. De twee citrus boompjes hebben het zwaar. Zij zijn niet de enige want ze zijn niet te tillen. Uiteindelijk staan ze met de overige planten vol in het voorjaarszonnetje te genieten.

• 

• 

Dag klus

Het voorportaal en trap naar onze voordeur gaan helemaal verdwijnen. Er komt namelijk een nieuwe opgang naar boven. Dit betekent dat ook de deur beneden die toegang geeft tot de logeerkamer (herkenbaar voor onze logees?) een deurtje opschuift. Een mooi dagklusje voor Niél.

• 

• 

• 

Scheef dak

Zaterdag gaan we met frisse moed weer aan de slag bij Danny en Phillip. Het dakje blijkt een behoorlijk uitdaging want de muren waar het dak tussen komt zijn scheef. En het is nou niet bepaald het allerlichtste dak wat ze uitgezocht hebben.

Grijs dak

Tijdens de dag groeien er wat grijzen haren op onze ‘dakjes’. Ook de spierballen groeien. “Pfff wat zijn die dakpanelen zwaar.” “Hoe gaan we dit ooit passend krijgen?” Onze afspraak om ’s middags naar een flamenco optreden te gaan met Anne, bellen we af. “Sorry An, maar het dak moet er echt op want er is regen voorspeld.”

• 

• 

Waterdicht dak

Uiteindelijk gaan we door tot half tien ’s avonds. Terwijl we het laatste dakpaneel erop leggen valt de eerste druppel regen. Snel alle gereedschap in de bus laden en nog even naar binnen bij onze bourgondische amigos. Ze hebben heerlijke hapjes klaar gemaakt en schenken een welverdiend goed glas wijn in.

• 

Dakzicht

De volgende dag komen onze amigos holanda langs. Robert heeft zijn speeltje meegenomen, de drone. Wat ontzettend leuk om de patio van grote hoogte te zien. Dank je Robert. Ik ga helemaal uit m’n dak als ik de beelden zie van onze patio en van ons geweldige dorp.

• 

• 

• 

• 

Dak versus vloer

En dan is het zover, de betonbalken en broodjes worden geleverd. Over de zijmuur worden ze getild. Dit is de kortste weg omdat de weg erachter hoger ligt. Scheelt toch weer een paar metertjes sjouwen. In de dagen erna worden de vloeren voor de eerste verdieping / of de plafonds van de begane grond, gelegd.

• 

• 

• 

Staal dak

De mannen van staal komen weer tevoorschijn. Ze nemen niet alleen het staal voor de verdiepingsvloeren mee maar ook voor de fundering van de voorste kamer. Leuk, als deze kamer straks opgemetseld wordt hebben we nog meer zicht op de afmetingen in de patio. Zo spannend.

Nat dak

Voor vrijdag is er regen voorspeld. De spanjaarden vinden dat een godsgeschenk uit de hemel. De waterreservoirs zakken te snel dus voor elke spetter dit valt roepen ze olé. Zo verspaanst zijn wij nog niet. Te veel regen gezien in ons leven om er werkelijk blij mee te zijn. Maar goed, ik snap de noodzaak.

Flexibel dak

Het mooie van dit regenverhaal vind ik dat de Spanjaarden flexibel zijn. “Kunnen we niet vrijdag beton storten vanwege de regen, dan doen we dat toch gewoon op zaterdag.” Stel je voor dat je werkgever dit tegen je zegt: “Jammer joh, maar dit weekend is even een dagje korter voor je.” Dus zo gezegd, zo gedaan. Wat een super bouwteam hebben we!

• 

• 

Betondak

Half acht staan de mannen van beton aan de poort. Het loopt vandaag vlotjes. Geen buizen die verstopt raken, geen stress maar wel een flink pak beton op de daken en een fundering voor de voorste kamer. Het betondak van de begane grond is een feit. Nog geen pannenbier want er komt nog een verdieping op. Het dorp viert ’s middags wel een feestje, Carnaval.

• 

• 

• 

Favoriete dak

Geen pannenbier maar wij vinden dat er weer een mijlpaal bereikt is. Dat moet gevierd worden. Samen gaan we eten bij restaurant Corredera 55. Eén van onze favoriete restaurantjes. Buiten dat je er heerlijk kan eten, is de bediening top. Borja, Carlos, JJ, het zijn jongens die er al jaren werken. Tijdens de avond leren we altijd wel een paar woordjes Spaans erbij want ook daar nemen ze alle tijd voor.

• 

Dakje hoger

Het dialect hier in de de provincie Andalusië is best pittig. Het is moeilijk te verstaan omdat ze de laatste letters van de meeste woorden ‘opeten’. Spaans leren is al een hele uitdaging maar Andalusies is een niveautje hoger. ‘Poco a poco’ komen we steeds een stukje verder. De Spanjaarden zijn super geduldig en aardig en wij leergierig.

Hoogste dak?

Voordat het bovenste dak erop gaat spreken wij weer meer Spaans. Of we ooit het plafond in onze taal bereiken? Dat geloof ik niet maar met de begane grond zijn we ook al heel tevreden.