Relax

Vandaag is het zaterdag, Syl is net terug uit het kleine dorpje verderop; Valdefuentas. Vanmiddag om twee uur sluit de ‘Unid’ om pas maandag weer open te gaan. Wijn, kaas, brood, de noodzakelijke dingen. Het weekend voor de boeg.

Woensdag 16 sept – Valdefuentes, 0 km

Donderdag 17 sept – Valdefuentes, 0 km

Vrijdag 18 sept – Valdefuentes, 0 km

Zaterdag 19 sept – Valdefuentes, 0 km

Zondag 20 sept – Valdefuentes, 0 km

Ontwenningsverschijnselen

We gaan bijna weer op pad. Na een week geen zadel, geen wind, geen berg. Best even ontwennen. Je lichaam went blijkbaar aan elke dag zo’n flinke activiteit. 

Guten Morgen oder Goodmorning?

Het is heerlijk om even helemaal te ontspannen, de spieren tot rust te laten komen. Te genieten van het weer, elkaar en de mensen op de camping. We zijn samen met  Gabi en Adrian de enige gasten. Ze komen uit Cornwall, zij oorspronkelijk uit Duitsland. Ze spreken zowel Duits als Engels met elkaar. Niet de talen door elkaar maar volzinnen in de taal die het best past bij de mood, geloof ik. Fascinerend om te horen. Een erg aangenaam gezelschap.

Baquette of beschuit

Ze zijn vroeger wakker en gaan op tijd naar de Unid om een baquette te kopen. Ben je niet vroeg genoeg dan rest er alleen een soort wit beschuitbrood. Geloof me, dat wil je liever niet. Elke ochtend nemen ze voor ons ook een baquette mee. Lief toch!

Hou me vast

Afgelopen nacht waaide het hard. ‘Zo hard waait het hier nooit ’ zei Lysette verbaast, zij is de aardige eigenaresse van de camping. We kunnen niet slapen van het klapperen van de Tarp. De haringen zijn uit de grond gerukt. Ik moet uit mijn warme slaapzak om hem weer vast te zetten, ik kan de haringen niet vinden… grom, dan maar het hele ding er afgehaald.

Onschuldig

Eindelijk weer terug in ons tentje kan ik de slaap niet vatten. Na alle – mij bekende – Spaanse werkwoorden vervoegd te hebben, kan ik door de wind en regen nóg niet slapen. Syl soest lekker, ik duik in mijn boek. Waar FBI en CIA druk in de weer zijn om onschuldige mensen te vermoorden. Eindelijk val ik in slaap.

We zijn er bijna

Ik ben aan de beurt om de blog te schrijven, Syl zit naast me een leuke route te bedenken voor de laatste etappes. Gek om er bijna te zijn. We kijken op de kaart en zien de route die we al hebben gefietst. Als je aan het fietsen bent realiseer je je niet dat het, al met al, best een eind is. We zullen het gaan missen. Maar zo ver is het nog niet. We mogen nog even door. 

Kan ’t zo?

Tot zover – ik lees de blog aan Syl voor om even te horen hoe ze het vindt. ‘Gebeurt er niet te weinig?’ vraag ik. ‘Er gebeurt toch ook weinig!’ zegt ze. ‘We zijn aan het relaxen’. Gelukkig mag ik door 😉

Hoe nu verder?

We verslinden boeken, liggen lekker te zonnen, drinken een wijntje én denken meer en meer na over ‘hoe nu verder in Vejer.’ Welke klussen staan ons te wachten, welke tegeltjes gaan we in de badkamer doen, zou de tuin erg overwoekerd zijn? Maar ook of het toerisme naar Vejer zal veranderen door Covid.

Onontdekt gebied, authentiek Spanje

Vejer de la Fronterra is altijd een heel aantrekkelijk dorp geweest voor de Spanjaarden zelf. Voor een vakantie of lekker weekend weg. Voor de Nederlanders is het nog een onontdekt gebied, ‘authentiek Spaans’ zou ik zeggen; hartelijke mensen, alle feestdagen worden gevierd, dwaalgraage straatjes in een mooi wit dorpje, ongerepte magische stranden… Ook fijn om te wonen.

Heel aantrekkelijk

Wat we ons afvragen is of dat ook zo blijft. Er zijn in de zomer en op feestdagen altijd veel mensen (geweest). Er is dan geen hotelkamer meer te vinden. Afijn, veel mensen in het toerisme-vak om ons heen zijn optimistisch. Tuurlijk zijn er ook onzekerheden maar Vejer blijft een heel aantrekkelijk dorpje. 

First things first

Eerst ons huis afmaken en de bouwvergunning afwachten. Die komt begin van het nieuwe jaar verwacht onze architect. We verheugen ons er op om te beginnen. Het is een leuk plan waar nieuw- en oud-bouw elkaar ontmoeten. Met een klein zwembadje en een gezamenlijke keuken om lekker te koken en te genieten van het Spaanse leven. Ons kleine paradijs, midden in het oude centrum omsloten door een 60 centimeter dikke muur. Niet groot, wel groots.

Zin op te komen?

Hebben jullie al zin om te komen? We vinden het leuk om ook een Blog te (blijven) schrijven over de (ver)bouw. Bouwbelevenissen… om jullie enthousiast te maken en natuurlijk om – uiteindelijk – bij ons aan de grote keukentafel te komen genieten van heerlijke tapas. Nog even wachten… we gaan open op 2-2-2022!

Technisch rapport

Ik wilde schrijven over alle technische aspecten van onze stalen rossen. Onze dragers door de tijd. We zijn onderhand één geworden met onze CUBES. Dat komt wellicht de volgende keer. Ik ben er niet zo goed in; welke derailleur, tandwiel of trapas we gebruiken. Overigens kan het team van verkopers en monteurs in de Cube-store in Vlaardingen dat veel beter. Kijk maar op de site! Of vraag naar Ronald! Je bent er welkom.

Mañana

Onderhoud aan de fietsen vind ik zeer ontspannend, heerlijk om te horen en te voelen hoe soepeltjes alles weer rolt en draait op het moment dat we weer op pad gaan… ik denk morgen!