Regenellende
Ondertussen zijn er al weer drie weken verstreken sinds wij, Annick en ik, in Vejer zijn. En ook hier is ‘het weer’ een belangrijk onderwerp op de straat als je de buren tegenkomt. Dat zou je niet zeggen in een land met veel zonuren. Zelfs hier is het niet altijd stabiel. Afgelopen week hebben we regen gehad, veel regen. Dat is toch wat anders dan in Nederland. De huizen worden klam en vochtig. Brrrr, dat geeft een koud en onaangenaam gevoel. De Spanjaarden stoken hun houtkachels op, dat ruik je in de straten.
Winterproof
De luxere huizen hebben een airco die je op ‘warm’ kan zetten. Ook ons tijdelijk appartement heeft airco’s. De huiskamer warmen we ’s avond op. De rest van het huis blijft koud. En helaas ook de douche zoals ik in de vorige blog schreef. Ik kan niet wachten tot ons huisje klaar is met vloerverwarming (geleverd door Annemarie en Roger, een Nederlands stel in Prado del Rey van het bedrijf Arcos). Een flinke hap in de begroting maar zó veel waard. En natuurlijk komt er ook vloerverwarming in de B&B, dus wij zijn winterproof en heten jullie ook dan een ‘warm’ welkom. In Nederland zijn wij toch echt wel comfort gewend… verwend! Hier lopen ze wat dat betreft nog achter in de tijd. Dat heeft z’n charmes maar mijn moeder zei altijd: “Kou lijden, is armoe”. En zo is het maar net mam!
Blij mee!
De verbouwing gaat rustig door. Niël maakt een mooie wastafel van cement. Echt een plaatje. Hij wordt nog afgewerkt (de wastafel), maar het model is duidelijk zichtbaar. In de douche hakt hij een stuk uit de muur, dat kan als je muren 60 cm dik zijn. De stenen waarmee de muur is opgebouwd krijg je zo te zien. Daar maakt hij een planchet voor de zeep en shampoo. Zo blij mee. Nu nog leuke tegels uitzoeken voor de douche en voor een vloerrand (op de foto is een tijdelijke rand). Ik ga het nader uitleggen als we zover zijn om te gaan tegelen.
De handmade wastafel 
Zie je de uitsparing in de douchewand?
Yoga
Ik ga door met mijn torentjes. Eén daarvan is een uitdaging. De roomdivider staat er namelijk voor. Tja, wat doe je dan? Je gaat in een yoga-houding (vraag me niet welke?) tussen de divider en het plafond zitten/liggen/hangen. En ik kan je vertellen, ook hier krijg je behoorlijk spierpijn van. Ik klus dan ook niet elke dag. Ik wil wel, maar m’n spieren niet.
De lotushouding 
De neerwaartse hond
Bikken – voegen, bikken – voegen, daar word je zen van
Ook de buitenmuur, wat straks de binnenmuur wordt in de gezamenlijke keuken, ga ik bewerken met mijn hamer en beitel. Eerst de stucklagen eraf halen. Dat zijn er door de jaren heen toch zeker wel een stuk of tien, twintig, dertig. Daarna alle oude voegen schoon hakken, losse stenen en gruis eruit halen. Zodra het weer wat opklaart en m’n spieren weer já zeggen, ga ik de voegen opnieuw met kalk vullen. Er zijn tot nu toe al zo’n 120 zakken kalk van 25 kilo doorheen gegaan. Niet door mij hoor, ik heb er misschien één van gebruikt. Niël daarentegen eet ze volgens mij op. Alhoewel… hij is zo superslank, jullie herkennen hem niet meer.
Buitenmuur-binnenmuur 
‘Prehistorische’ kalklagen
Shop till you drop
Natuurlijk moet er ook geshopt worden. Want ja, een week niet geshopt, is een week niet geleefd volgens Annick ;-). Eerst gaan we een ochtend het oude dorp in. Helaas zijn vanwege de Corona toch redelijk wat winkeltjes gesloten. Om 14.00 uur sluiten ze en om 17.00 uur gaan ze weer open. Tenzij je op zaterdag winkelt dan blijven de winkels ’s middags gesloten. Sorry Annick, even niet aan gedacht. Maar niet getreurd er zijn nog meer dagen. Dus de week erna weer op pad, nu het nieuwe gedeelte van Vejer onveilig maken. En natuurlijk kan Annick wat vinden wat ze nog niet heeft. Die ene blouse in die ene kleur die ze nog niet had. Misschien moet ik toch eens opruim-coach Yvonne van het bedrijf succesvol opgeruimd bij haar langs sturen.
28 november
Eind november zijn er twee bijzondere data. Ten eerste 28 november. Op die datum, in 1963 zag ik het levenslicht, zo’n 57 jaar geleden. Ik had haast om op de wereld te komen. Het verhaal gaat dat ik er was voor dat de verloskundige er was en dat m’n vader me op de wereld heeft gezet. Zo snel als ik op de wereld kwam, zo’n laatbloeier was ik daarna. Eerste vriendje, 18/19 jaar. Trouwen, 32 jaar. Eerste kind Isabel, 36 jaar. Tweede kind Annick, 37 jaar. Huidige vriendje 46 jaar ;-). Carriere switch 57 jaar. Met pensioen, 75 jaar? Het leven komt zoals het komt maar beslissingen maak je ook zelf. Je weet nooit of je de juiste beslissingen neemt. Als dat zo zou zijn, zou het leven saai en voorspelbaar zijn. Wat valt er dan te leven? Het leven bestaat uit uitdagingen. En ja, soms valt het tegen… maar gelukkig meestal mee.
Surprise!! Verjaarsdagsontbijt 
En natuurlijk de zelfgemaakte appeltaart van Niël
30 november
De tweede bijzondere datum: 30 november 2020. Officieel mijn laatste werkdag bij KLM. Om 12 uur ’s avonds organiseert een collega via een KLM Facebook groep een ZOOM sessie waarin we het “Nieuwe Leven” in kunnen luiden. “Proost op de toekomst”. Die toekomst is voor iedereen heel verschillend. Een groot aantal gaat met vervroegd pensioen. Maar wat ons bindt is het afscheid nemen van een heel bijzonder leven. En bij iedereen hoor/voel ik de pijn die het doet. Vandaag 1 december staat er OOS in mijn agenda. Dat staat voor Out Of Service. Het voelt als Out Of Order pffff. Ik kan er af en toe nog behoorlijk last van hebben. Tijdens het klussen zie ik mezelf op allerlei bestemmingen rond lopen, met collega’s aan het ontbijt zitten, een boek lezen aan het strand. Het KLM gevoel is zo verweven in m’n identiteit. Ik schrik er soms zelf van.
Thanks for your loyalty and wishing you all the best
Na regen komt…
Ondertussen schijnt de zon weer uitbundig en horen we de vogels weer hun lied zingen. Heerlijk die warme zonnestralen. Daar doen we het voor, verhuizen naar Spanje. Want kou lijden is armoe!
ES 
NL 
EN
Goedemorgen, wat is het toch hard werken om zo’n huis in al zijn oude glorie te herstellen. Dat realiseer ik me vaak niet als ik met veel ooo’sen aaa’s van bewondering langs die leuke oude huizen in Spanje loop. Maar het gaat er mooi uit zien bij jullie, en de verrassing wat er achter zo een stuc laag zit, is ook spannend. (Nog geen schat gevonden of romantische brieven ; ))
Dus als ik het bij levende lijve ga zien dan zijn er niet alleen ooo’s en aaa’s van bewondering maar ook van ontzag en respect omdat ik weet hoeveel werk er is verzet.
Trouwens al de arbeidsvitaminen gevonden. Deze maand is er natuurlijk de top 2000 of wordt het toch Bach.: ) Fijne zondag. Even niet bikke len. Xx
Haha, nee ik denk er wel regelmatig aan… stel dat je een kistje met brieven vindt of een sok met peseta’s. Zou toch leuk zijn. We zoeken nog even door, wie weet
Nog van harte gefeliciteerd Syl! 57 jaar geworden? Dat gelooft niemand. Ik in ieder geval niet ??
Jullie maken er weer wat bijzonders van! Echt bewondering voor. O ja, en een nieuwtje voor jullie. Ik heb ook een opknappertje gekocht. 22 dec krijg ik de sleutel. Lekker genieten daar!! Dikke kus.
Echt super leuk voor je Marieke. Opknappertjes zijn leuk alhoewel je wel geduldig moet zijn. Niet altijd mijn sterkste kant 🙂
Haha je weet het…ik heb het ook altijd koud☺️Hopelijk heeft jouw nieuwe vest ,die je nog had gescoord via internet , jou nog wat warmte kunnen geven….. de foto’s zien er veel belovend uit ….mooi hoor …die wasbak zien er zo uit als die van mij! ( voel ik mij gelijk thuis???) dikke kus en tot hoors….
Kou lijden is zeker niet fijn….je weet het..ik heb t ook altijd koud… hoop dat jouw nieuwe vest , die je nog op de valreep had gescoord, jou wat warmte heeft gegeven. Die nieuwe wasbak ziet eruit als die van mij thuis. ( voel ik mij gelijk thuis ?☺️☺️?) de foto’s beloven veel moois !!! Tot gauw..
Helaas Irma, mijn vest kwam te laat dus die ligt nog in Nederland. Maar gelukkig kunnen we de airco op warm zetten 😉
Dag dapper stel! Leuk om de verhalen weer te lezen. Het gaat vast wat worden met al die luxe als vloerverwarming en zo. Heel veel succes! Over 14 dagen alweer de kortste dag en dan gaat de lente en zomer weer komen!
Groetjes. Wout en Thea
Ja zo blij met die beslissing!
14 dagen, aftellen maar. Ik kan me al verheugen op de lente. Gelukkig schijnt de zon hier normaal gesproken veel. Maar de afgelopen weken laat hij het helaas afweten.
opnieuw een leuke update. Keep up the good work !
met al dat klussen krijg je her en der natuurlijk een pijntje of wond of schram. een tip van onze oom/schoonvader: uierzalf, pleister erop voor het naar bed gaan. ik hoop dat ze dat daar hebben 🙂
Tja, ik denk als ik het letterlijk vertaal dat ze me heel raar aankijken ?
Het is weer leuk om jullie blog te lezen. Wat zijn jullie hard aan het werk en wat ben jij lekker flexibel Syl. Jij alweer meer dan een maand je laatste vlucht gehad ? en Annick weer in Nederland. De tijd vliegt. Ik hoop dat het werk allemaal voorspoedig mag blijven gaan zodat jullie lekker in jullie warme huisje kunnen, want brrr kou is inderdaad echt armoe.
En trouwens ik denk dat Annick geen opruimcoach nodig heeft. Ze neemt gewoon jullie kasten ook in gebruik?.
Ik kijk weer uit naar jullie volgende verhaal. Succes xxx
Ja voordat je het weet is dit (rare) jaar weer voorbij. Op naar het volgende bouwjaar. Zowel voor ons als voor jou, aan je bedrijf.
En inderdaad Annick neemt niet alleen m’n kast maar ook mijn appartementje in gebruik. Ik heb je bedrijf nog gelinkt in de laatste blog, heb je het gezien?
Lieve Sylvia en Niël,
wat leuk om jullie verhalen te lezen! Ik ben heeeel soms een beetje “jaloers” 😉 vooral op het avontuur en de zon eigenlijk. (dat kennen we natuurlijk, maar altijd tijdelijk) Het ziet er veelbelovend uit. En respect voor al het harde werken en het resultaat voor ogen zien. Gelukkig heb je na het werk bij KLM nu weer een vervullende bezigheid gevonden Sylvia, maar ik snap dat je het af en toe mist. Fijne feestdagen, hopelijk lekker droog daar, en een gezond en bouwlustig 2021
Dat bouwlustige in 2021 zit wel goed. En de zon gaat alleen maar weer meer schijnen (hoop ik) nu we december voorbij zijn.
Het voorjaar schijnt hier erg mooi te zijn als ik Niël mag geloven. Dus op naar het voorjaar.