Goede voornemens

Wat is er ontzettend veel gebeurd de afgelopen twee maanden. Zowel in de patio als privé. Mijn goede voornemen om met regelmaat de blog te schrijven is alvast in het water gevallen. Eerlijk gezegd ben ik al lang geleden gestopt met goede voornemens. Gedoemd te mislukken. Tenminste dat geldt voor mij.

Terugblik

Laat ik even terug gaan in de tijd, vorige blog 2022, de tegels werden geleverd. Vandaag worden de laatste tegels gelegd. Dat was een behoorlijk klus, 350 m2. Ondertussen hebben onze werkmannen ook een loungebank in de tuin gemetseld en het zwembad begint al aardig vorm te krijgen. Zo werken we iedere dag een beetje meer naar het eindresultaat.

Verhuizen

Half november komt Danny, onze belgische vriend uit Chiclana een weekje logeren om zijn spullen op te slaan. Hun huis is verkocht en hun droom helaas vervlogen om een BenB te gaan runnen. De week erna help ik Philippe, de wederhelft van Danny met zijn spullen uit het huis te halen. En ik zal je vertellen, hij heeft heel veel spullen. Mijn vriendin Yvonne die opruimexpert en organizer is (succesvolopgeruimd) had zich hier helemaal kunnen uitleven. Gelukkig heb ik twee sterke mannen uit Vejer meegenomen want we zijn de hele dag in touw.

Verjaardagscadeau Annick

Eind November komt Annick, m’n dochter weer gezellig aangevlogen. Ze wil graag mijn verjaardag hier vieren en dat vind ik natuurlijk super gezellig. We maken wat tijd vrij voor een taartje bij singular coffee en natuurlijk ’s avonds lekker eten bij Fez.

Rust

Begin december krijg ik een telefoontje dat mijn vader van 90 overleden is. Hij werd ’s morgens wakker, draaide zich om en viel in zijn laatste slaap. Zoals de meeste van jullie weten was het contact met mijn vader verbroken. Na een laatste verzoeningspoging in April heb ik het opgegeven. Ik besluit wel om terug te vliegen om bij de begrafenis te zijn. Ik kan het dan voor mezelf afsluiten. Het is goed zo.

Terug naar Nederland

Na een kort bezoek aan Nederland weer een kort bezoek aan Spanje want 20 december vlieg ik met m’n vriendje Niël weer naar Nederland. Dit stond al gepland om te zorgen dat mijn vriendje als mijn man mee terug zou gaan naar Spanje. Jaja, nooit verwacht en het is er toch van gekomen. Dat vraagt misschien wel voor wat uitleg.

Notaris

Het afgelopen jaar is er in onze patio een behoorlijk bouwwerk neergezet. Om alles goed te regelen (bij overlijden of scheiden) adviseert de notaris om te gaan trouwen. Heel romantisch 😉 Een samenlevingscontract of zelfs een geregistreerd partnerschap kennen ze hier niet in Spanje. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik het wel even benauwd kreeg.

Dat is schrikken

Ik schrik er zelf van als ik spontaan op m’n knieën ga voor Niël. Enkele weken later gaat hij voor mij op z’n knieën. En toen voelde het goed. Online vragen we ons huwelijk aan. We gaan voor ‘gratis trouwen’ op maandagochtend maar dat blijkt vol te zitten tot augustus 2023. Oké dan ‘eenvoudig trouwen’ misschien? Dat zit vol tot april. Oké, dan blijft er weinig keus.

Klein feestje

Als we dan toch in de trouwzaal zitten zullen we dan de kinderen ook vragen? En zo gebeurd het dat er 60 man getuigen zijn van ons huwelijk. Met een klein feestje in Bleiswijk en een etentje met de familie, sluiten we deze heerlijke dag af als man en vrouw.

Samen

Het gekke is, dat het toch iets met je doet. Ik verbaas me er zelf over. Het voelt nog meer als “samen”. En het is een super mooie bekroning op ons werk hier in Spanje. Dank voor iedereen die deze dag tot een speciale dag heeft gemaakt. En dat op zo’n korte termijn.

Wittebroodsweken

De wittebroodsweken schieten erbij in. Alhoewel we de volgende ochtend wel het witte beddengoed en witte badgoed voor de patio uitzoeken en bestellen. Ook laden we samen met Arnold, mijn broer de aanhanger vol met spullen en beelden van Niël. En dan worden we alweer gescheiden. Niël vliegt terug naar Spanje om te kijken of alles goed gegaan is met de bouw. Het was namelijk best spannend om twee weken weg te gaan.

Ritje voor de boeg

Enkele dagen later gaan Arnold en ik vroeg op weg met de auto en aanhanger richting Spanje. We kijken wel hoever we komen. We tuffen met een gangetje van 90 km per uur, om en om rijdend en slapend. En zo komen we 2400 kilometer en 31 uur later aan in Vejer de la Frontera. Alles wordt uitgepakt en Arnold en ik genieten van een welverdiende siësta.

Handyman

En nee, mijn broer is niet alleen meegegaan om de spullen hier naar toe te rijden maar ook om ons te helpen. Hij heeft namelijk twee rechter handen en kan alles met hout. Hij blijft 5/6 weken en we zijn enorm blij met hem. Ik blijf op en neer rijden naar de houthandel want hij werkt als een speer. De keukenlades worden gemaakt en ook enkele wanden worden onder handen genomen door hem. Wat het gaat worden, dat blijft nog even een verrassing en verteld ik in de volgende blog.

Heel veel deuren

Ondertussen is onze Spaanse timmerman Manolo ook druk bezig met de houten deuren voor de patio. We nemen een kijkje in zijn werkplaats en daar staan 16 deuren in ‘wording’. Hierna zal er nog een partij deuren volgen waaronder de schuifpui in de keuken.

Kort houden

Ondertussen is de blog al weer aardig vol aan het raken. Ik zal hem niet te lang maken want anders haakt de jonge generatie af heb ik begrepen. Ik heb nog geeneens geschreven over alle heerlijke etentjes en weerzien van familie en vrienden in Nederland. Oke, nog een heel klein stukje dan.

Heerlijke feestdagen

We beginnen met een pré-kerstdiner bij Annick in haar nieuwe huisje, samen met haar kamergenoot Kirsten en ouders. Kerstavond bij Arnold en Hanneke met hun kinderen en kleinkinderen. Eerste kerstdag kerstdiner met Niël z’n gezin. Tweede kerstdag uitgenodigd bij Annie en Gerard. Oud en Nieuw feestje beginnend met een etentje bij Jet en Ton en daarna door naar Marlies. Drukke gezellige weken zonder even in de bouw te zitten. Kortom we hebben twee heerlijke weken gehad. Een goed voornemen om dit ieder jaar met Kerst en Oud en Nieuw te gaan doen. O nee, goede voornemens… daar deed ik niet aan.