Even rust, na best pittig!

14 aug, van Arcis-sur-Aube naar Ligny-le-Chatel

15 aug Chatel-Censoir naar Premery

16 aug Premery naar Couzon

Paul; Chef de égluse de canal du Nivernais

110 sluizen overbruggen een flink hoogteverschil in het kanaal tussen de Loire en de Yonne (die later de Seine heet). 174 km lang en best oud, aangelegd begin 1800. Ineke en Erik zeiden het al (in de vorige blog); het is een erg mooie route. Prachtig fietsen en om de kilometer of twee een sluis. Studenten, kunstenaars, bijklussers bedienen de sluisjes. Allemaal handwerk! Alle sluizen zijn hetzelfde, op een enkele roze na. Ook alle huisjes bij de écluses zijn nagenoeg identiek. ook allemaal met het mooie bord.

Tetris

Paul verteld bij écluse nr 5… ‘zo’n 20 keer per dag tegenwoordig, vroeger toen ik nog studeerde (ik gok 15 jaar geleden) waren het er veel meer. Mijn max…71 op één dag.’ ‘Dat was passen en meten als de puzzel Tetris!’ ’T is maar een klein sluisje.’ ‘Boten in soorten en maten, allemaal wilden ze deze speciale tocht varen, en allemaal door de sluis van chef Paul!’

ECO

Vlak na Auxerre beginnen we de kanalenroute. Na eerst toch nog even een klimmetje… op standje ’ECO’! Zo kunnen we oefenen voor als het er straks echt om gaat. En alle accu nodig hebben. Want je denkt misschien; ‘easy’ die e-bike. En gelijk heb je… dat is het grotendeels ook… maar die bergen omhoog voel je wel degelijk je bovenbenen. Wil je toch nog een redelijke afstand afleggen dan is het verstandig standje ECO te trainen. Anders sta je om de 30 km weer aan de lading. De Cube dan… 

Billen

Met de zitvlakken van elk van ons…alle vier, gaat het eigenlijk heel goed. Het zadel voelt nog niet als een fauteuille maar dank zij jullie medeleven gaat het veel beter.

Reacties

Wat ik graag even kwijt wil, en dat zeg ik ook namens Syl is dat we jullie reacties super leuk vinden en erg waarderen! Fijn te horen dat jullie ‘meefietsen’. Zo voelt dat ook voor ons. Wij vertellen graag en we genieten van jullie reacties!

monsieur Jan

Deze sluizenroute was afgelopen donderdag, vrijdag rijden we naar Premery, 78 km. We hadden net een stempel bemachtigd bij ‘monsieur Jan’, in het plaatsje Saint-Révérien. Jan komt uit Nederland, nota bene uit Berkel en Rodenrijs. Nu met pensioen en beheerder van het Pelgrimshuis. En actief in de gemeenteraad. Getrouwd met een francaise. Werkzaam geweest op het Laurenscollege! It’s a small world! 

Twijfel

Syl twijfelde heel even of we daar niet moesten overnachten… zei ze op de fiets 5 kilometer verder, toen de regen met bakken uit de hemel kwam… Ach, de eerste bui, goede regenjas… nog maar 10 km … gelukkig was het droog toen we de municipal Premery binnenreden. 

Heks

‘Hartelijk ontvangen door een ‘franse-camper-heks’( sorry, maar dat was ze echt). ‘Jullie staan in de ‘passage’!’ katte ze! Nu zijn we best ontvankelijk voor kritiek, commentaar zelfs. Maar verzopen aankomen en blij met twee bomen om onze ‘Tarp’ te spannen tegen nog een bui, én de toon van deze camper-dame was ons net even te veel. We blijven staan! ‘C’est le ton qui fait la musique’. N’est pas?

Waterweg over waterweg

Vandaag even niet zo vroeg uit de veren. 8 uur rijden we weg van de ‘passage’. Echt een test… op ECO probeer ik de berg te bedwingen. Een flinke klim. Ik voel mijn bovenbenen ontploffen maar ik heb het gehaald. Syl fiets fluitend voor me uit… om een foto te maken. Na Nevers wacht de voor de benen ontspannen route, ook langs een kanaal! Heerlijk. 

Altijd wonderlijk, waterweg over waterweg. Aan het eind van dit pad langs het kanaal ‘Canal Latéral al la Loire’ komen we langs een aquaduct: ‘pont Canal du Guentin’, en gaat óver de rivier Allier (voorloper van de Loire). Wel 8 tot 10 meter gaat het water in de sluis omhoog. Indrukwekkend!

Camping de luxe

Zaterdag zou een korte – 55 kilometer – route wachten. Lekker rustig aan, zondag vrij… even bijkomen. De 55 werden er 95! Camping 1 bleek een camper terrein… gelukkig wel zonder heksen. Niet heel inspirerend met een vrije dag in het vooruitzicht. Dus een nieuwe camping opgezocht, iets van de route af maar ja… 14 kilometer is te doen. Alhoewel Syl daar iets anders over dacht… Niet haar topdag. De stille tocht naar Veurne leverde toch wederom een teleurstelling op… dicht wegens Corona. Ai… Tijd voor het beste idee van de dag… we maken koffie! Daar knappen we beiden van op!. We bellen naar een camping… nog een keer 14 kilometer. Jolande neemt op, ze heeft gelukkig plek genoeg. Bijgekomen rijden we onze laatste etappe van de dag. 

Leeg

Onze namen staan al op het welkomstbordje bij de camping. Accu compleet leeg, wij ook. ‘Willen jullie eerst een lekker koud biertje?’ Goddelijke woorden van Jolande, de gastvrije eigenaar van Les Fourneaux. 43 hectare rust en ruimte met zwembad en een bar! Feest.

Niets om aan te trekken

Vandaag zondag, vanochtend regent het nog, verplicht uitslapen is geen straf. Alles bij de tent is nog nat dus we ontbijten onder het afdak bij het zwembad. Alle mensen met een tent deden hetzelfde! Tot 3 uur in de middag duren de gesprekken met Guda, Emiel en Helmoed. Zo gezellig dat we er ook de lunch mee hebben genoten in een naburig restaurant. Heerlijk aan een tafel eten… Soms zijn kleine dingen groots. Toch moet nog even vermeld dat we het plan om te lunchen bijna niet hadden kunnen aannemen. Al onze kleren werden op dat moment gewassen… het leuke paarse jurkje van Gerdu stond Syl gelukkig ook goed. En Emile en ik hadden dezelfde maat ;-), thanks!

Mooi boek met los zand

Bijzonder was het gesprek over ‘waarde en aandacht, ambacht’. Helmoed liet me een stukje lezen waar ik veel herkenning in vond. Ik ben de titel en schrijfster vergeten… Helmoed, wil jij, als je dit leest mijn gebrekkige geheugen aanvullen? Ik heb wel het stukje onthouden ;-), hier komt het:

… Ik wilde me alleen maar met zo veel mogelijk aandacht verhouden tot het materiaal waarmee ik werkte. Als ik dat deed kwam daar vanzelf een beeld uit voort. Dat had ik geleerd van drie mannen; mijn pleegvader, mijn handvaardigheidsleraar, Carel Visser. Iets willen zeggen met je kunst impliceert dat wat je wil zeggen oplegt aan je materiaal. Waarom zou je dat doen? Als je iets wil zeggen, moet je het zeggen. een beeld maken is iets anders.’ Een mooie verwoording van hoe je ook naar ‘maken’ kunt kijken.

Van profvoetbal via WMO naar de kringloop

Het is een echte vrije bijkom-dag. Fijn om zulke leuke mensen tegen te komen. Over Emiel van bijna profvoetballer tot psycholoog, over Gerdu van logopedist tot WMO specialist, over Helmoed en ‘zijn’ kringloopwinkel via de natuurkunde… en alle verhalen ertussen. En niet te vergeten Vivian en Dirk, leuke fietsbelgen die ook graag in Nederland fiesten. Hoe bijzonder kan je dag zijn… en hij is nog niet over. 

Nog één dagje

We gaan nog niet verder. Nog één dagje er aan vast, lekker zonnen, wasje doen, fiets onderhoud en lezen. Gisteravond was ons plan een broodje te eten bij de tent na de uitgebreide lunch. Tot een onweerstaanbare Melanie ons inpakte… ‘we hebben veel te veel eten gekocht voor ons alleen… jullie broodje erbij, wij de salade en een lekker vleesje voor op de bbq.’… was haar tekst, zeg dan maar eens nee, machteloos waren we! Samen met Melanie en Ted hebben we de rode wijn koud gemaakt. 

Morgen

Kortom we zijn weer helemaal uitgerust. Syl heeft de route voor morgen al bijna klaarstaan. Morgen weer op de fiets!