De donkere, natte dagen voor Kerst

Brrr, storm Dora brengt een hoop kou in Spanje. In het binnenland is er veel sneeuw gevallen. In Vejer tikte de weer-thermometer net 12 graden aan. Zoals ik al schreef in de vorige blog, is het weer hier óók belangrijk. Tenminste voor mij dan. Ik hou van warmte. ‘Waar is die zon!”

YES… APK

Ondertussen is de lockdown hier nog steeds een feit. We mogen niet buiten de gemeente Vejer komen. Er zijn gelukkig uitzonderingen. Zo ook de APK keuring van de auto. Niël z’n bus had eigenlijk al in oktober APK gekeurd moeten worden. Oeps, even niet aan gedacht. Gelukkig kan je je Nederlandse auto op zes plaatsen in Spanje laten keuren. Zo wordt de nood een deugd want we mogen de gemeente uit. Yes, op naar Sevilla!

Manaña

In oktober een afspraak gemaakt en op 3 december kunnen we terecht. Wat ons opvalt is dat het super goed geregeld is. Oké je moet twee maanden wachten voor je aan de beurt bent maar eenmaal daar… We hebben een afspraak om 12.40 en op de seconde af zijn we om 12.40 uur aan de buurt. Niël rijdt met z’n bus door een test-straat waar er naar verschillende onderdelen wordt gekeken. Binnen 10 minuten is hij er door. Even later worden de papieren naar Nederland gestuurd en na een uur is de auto in Nederland aangemeld en goedgekeurd. Hoezo mañana, mañana.

Juan-Glasvezel

Zo ook de aanvraag voor glasvezel-internet. Daniël, onze Spaanse amigo helpt met het telefonisch aanvragen bij JazzTel. De aanvraag duurt meer dan een uur. Maar de aanleg daarentegen… De volgende dag staat Juan Pablo, de Chileense monteur op de stoep en hebben we diezelfde dag super snel internet. Juan Pablo spreekt duidelijk Spaans, wat een verademing. Latino Spaans is sowieso langzamer en duidelijker qua uitspraak. In Andalusië ‘eten’ ze de woorden op. En nu met mondkapjes op zie je niet welke woorden ze opeten.

Pablo-Connect

Juan Pablo vindt het wel gezellig bij ons en neemt alle tijd om z’n thee te drinken. We kletsen zo een uur weg. Hij belooft de week erna nog even langs te komen om de kabel tijdelijk te verlengen naar het huis van de buren waar we nu verblijven. En ja hoor, de week erna is hij weer. Hij woont al vele jaren in Spanje met zijn Chileense vrouw. We nodigen hem uit om een keer met haar langs te komen. Dat gaat hij doen. En hij gaat de BBQ voor ons opstoken bij hem thuis als het weer weer wat aangenamer wordt. Glasvezel connects people, dat is duidelijk.

Goede vlucht Annick

De dag nadat we naar Sevilla geweest zijn voor de APK, rij ik samen met Annick nog een keer naar Sevilla. Deze keer om Annick op het vliegveld af te zetten. Ze is bijna vier weken bij ons geweest en heeft al haar ’to do’ lijstjes afgewerkt en haar kledinglijn bijgewerkt. Daardoor gaat de koffer niet dicht dus mijn kleine reistrolley extra mee. Zo vertrekt ze met ruim 30 kilo terug naar Nederland. Het was gezellig Annick en nu weer stil zonder jou.

Triste, het weer en ik

Enkele dagen later heb ik het weer even moeilijk. Het is koud, ik voel me verdrietig en een soort van ‘lost’. Toos werkeloos! Kan m’n draai niet vinden. Weet nog geen invulling te geven aan m’n dagen. Mis de structuur. Alsof ik ooit structuur had toen ik bij KLM vloog. Pffff oké, even samen het dorp inlopen en een lekker bakkie troost met Baileys drinken. De tranen komen weer vanzelf. Wat is dat toch steeds! Het zal wel bij het afscheidsproces horen. Ik laat het maar over me heen komen. We praten er samen over. Niël stelt voor dat ik een schema voor mezelf maak. Dat heb ik ondertussen gedaan. Ik voel me weer wat beter… En door!

Pepernoten, pepernoten

5 December, Sinterklaas is in Nederland. We krijgen een video boodschap dat hij ons mist in Bleiswijk. Hij checkt even of het pakje wat hij naar Spanje heeft gestuurd al is aangekomen. “Nee helaas pindakaas Sinterklaas.” Maar enkele dagen later komt het aan. Wat een verwennerij; chocolade letters, kruidnootjes, pepernoten en ieder een mooi paar sokken zodat we Nederland niet vergeten. En vooral om die koude voeten te verwarmen. “Dank u wel Sinterklaasje.”

• 

• 

• 

Dromen over stucken en torentjes

De renovatie gaat door. Het huis is ‘Tiny’ maar met al die stucklagen wordt hij nog ’thiny-er’ (algemeen beschaaft nengels!). De roomdivider is deels gestuckt aan beide kanten. De douche en toilet wanden zijn afgesmeerd. En zo komen we iedere week een stukje dichter bij. Mijn torentjes gaan nog niet echt snel. Ik sta, lig, hang er ongelukkig voor en daardoor klachtje hier klachtje daar. Schiet niet op. Ook het plafond moet afgeschrapt worden. Nog zo’n klus waar je onmogelijke houdingen aan moet nemen. Ik snap ineens beter waarom Niël graag wil dat ik kom helpen.

• 

• 

Koffietijd

Zondagochtend gaan we koffie drinken in ons warme huisje. Gewoon zitten en ideetje opdoen over kleur en materialen. Het lichtsnoer wat we bedacht hadden voor langs de wand leggen we neer. Het geeft een mooi warm licht. Erg blij mee. En mochten we zin hebben in een feestje dan kunnen we het instellen op disco knipperlicht.

• 

• 

• 

Tegelen maar

Ondertussen ook leuke tegels uitgezocht voor de douche/toiletwand. En tegels voor de buitenrand van onze vloer. Niël heeft namelijk alle leidingen (water/electriciteit) langs de zijkant gelegd zodat de mooie muren intact kunnen blijven. Het is dus een goot waar we tegels op leggen en op de rest van de vloer komen houten planken.

• 

• 

Bonhomía

Zondagmiddag laat komen Alexander en Bernadette gezellig een wijntje drinken. Een Nederlands stel die in 2016 een oud huis hebben gekocht in Vejer. Na twee jaar verbouwen zijn zij in 2018 open gegaan met Casa Bonhomía. Een geweldige B&B en een geweldige leuk stel. Bernadette blijkt een ex-collega van mij te zijn. Ze heeft in een ver verleden ook voor KLM gevlogen. En ja, de avondklok van 22.00 uur maakt dat we tijd te kort hebben. Maar gelukkig is er een lockdown en gaan we elkaar zeker snel weer zien.

Daar is hij weer, de appeltaart

De zaterdag erna is er weer een feestje. Niël is jarig, hiephiephoera voor mijn lieve vriendje. Hij krijgt ontbijt op bed. Daarna gaan we samen in de keuken aan de slag. Niël bakt natuurlijk de overheerlijke appeltaart, die ook in Vejer al naam maakt. Ik maak een courgette-soep en samen koken we het hoofdgerecht; couscous met pompoen en kip. Rond 15 uur komt de visite Anne, Arco, Jesse en Daniël. Het is weer een gezellig middag maar ja die avondklok…

Het meest gebruikte woord in 2020…

Dat brengt ons op het onderwerp Corona en zijn maten, ik bedoel maatregelen. In Nederland wordt alles aangescherpt en hier wordt het versoepeld. We mogen weer de Gemeente Vejer uit. ’s Avonds mogen we een uurtje langer ‘de hangouderen’ uithangen. De horeca en de winkels mogen ’s avonds ook weer de deuren open zetten.

Zo lang het duurt! Er zijn al weer berichtgevingen dat enkele provincies strenger worden omdat de cijfers weer op lopen. Met Kerst mag je de provincie-grens over om de kalkoen te gaan eten bij Tio Pepe of wie dan ook. Zolang er maar niet meer dan 10 personen samen komen. Dan moet je toch al een behoorlijke kalkoen uit de oven toveren lijkt mij.

Hond, haan, varken, vriend

We zijn uitgenodigd door Daniël om vandaag, zondag mee te wandelen met de hondengroep. Wij hebben geen hond maar geen hond die daar naar kraait! Of was dat een haan? Any way, half tien verzamelen en met z’n zevenen rijden we ruim een half uur naar Park Arcornocales.

De zon komt door, de honden rennen vooruit en wij klimmen er achter aan. Prachtig natuurgebied en leuke mensen. Het is een mengeling van spaans en engels wat er gesproken wordt. Leerzaam en heerlijk om zo met elkaar de dag door te brengen. We sluiten het af met een lunch in het plaatselijke dorpje.

• 

• 

• 

• 

Stille nacht

Ondertussen is het bijna Kerst. De kerstverlichting hangt in de straten van Vejer die de tijden van de avondklok aanhoud. Wel zo milieu bewust toch? De muziek die ieder jaar door de straten galmt, horen we nog niet. Het mag niet te gezellig zijn ineens. Dat zijn teveel prikkels na dit lockdown jaar.

• 

• 

• 

Veranderingen, ook voor jou?

Wat een bizar jaar hebben we achter de rug. Dit had niemand voorzien toen we vorig jaar iets over een virus in China hoorden. Ik ben benieuwd hoe jullie het jaar ervaren hebben. Wat is de grootste verandering in afgelopen jaar voor jou? Ik kan oprecht zeggen dat dit het jaar met de meeste veranderingen voor mij is geweest; met mooie ervaringen maar ook verdrietige familie-perikelen, met een baan opzeggen en verhuizing (nog niet definitief maar toch) naar Spanje.

Wij wensen jullie fijne feestdagen en een mooi nieuw jaar in goede gezondheid en vrijheid. Laten we dit jaar maar afsluiten en overdenken wat we er van geleerd hebben. Volgend jaar mag voor mij wel een beetje rustiger worden. Weg met die donkere, natte dagen, op naar meer licht.