Er zijn zo van die dagen…

7 augustus 2020

Soms heb je van die dagen dat alles klopt, op zijn plaatst valt. Heerlijk is dat. 

We zijn al vroeg op pad vandaag, kwart voor acht zitten we op de fiets. We vliegen van de berg af. Op de steile daling voel je warme en koude luchtlagen elkaar afwisselen als een wisseldouche. We zijn weer wakker. Nog even langs de bakker voor ons eerste echte franse croissant. ‘Et une baquette s’il vous plait.’ Het beloofd een warme dag te worden. Dan zijn de vroege uurtjes fijn om te fietsen. 

Vandaag onderweg van Montmédy naar Chalons-en-Champagne. Precies… die van de bubbels. Syl is wel wat enthousiast geweest met het uitstippelen van de route; het is 103 km! Dat gaan we dan ook niet halen. Bij Varennes-en-Argonne, na 60 km vinden we een camping. Voordat de hitte toeslaat liggen we in een koel riviertje dat langs de camping stroomt. 

Santos

Dat fietsen ging bijna vanzelf vandaag. Geen zadelpijn, geen ‘mannenleed’. Meer afdalen dan klimmen. ‘Als een wasbordje rijgen de toppen zich aaneen.’ Tekst van twee oude knarren die we ontmoeten op de camping gister. Gepensioneerd en – tegenwoordig met ondersteuning – fietsen ze de hele wereld rond; 20.000 km per jaar. Toe maar! ‘Goed materiaal das belangrijk’ zei de Santos-man. ‘Op onze leeftijd hoef je toch niet te tobben?’ Ik weet niet of hij met ‘ons’ ook ons bedoelde… hij schatte ons 50… de schat 😉

Links rechts links

Erg mooi zijn de eindeloze graan- en maisvelden. Hier en daar een bomengroep. We komen door nog slapende dorpjes. Meestal met even een bocht naar links, bruggetje over, bocht naar rechts, steil omhoog, nog een keer links rechts en het dorpje weer uit. Nog even omhoog en dan weer de glooiende velden over.

Koffie met croissant!

Ja, koffietijd! Met een croissant. Feest! Syl drinkt zelfs haar koffie zwart, ze gaat er aan wennen, zei zelfs dat het best lekker was… terwijl ik het schrijf vraag ik me af of ik dat echt gehoord heb. De zon, de fiets de vrijheid doet gekke dingen met je… 

Gedenken

Pauze, lunch op een bankje voor een gedenkmonument. Het bankje is vrij. Een soldaat met een lange zware jas, geweer op zijn rug, eeuwig tegen de wind in zwoegend op een sokkel. Op deze plek is heel veel vrijheid verloren gegaan, nog maar iets meer dan 100 jaar gelden. De eerste wereldoorlog is alom aanwezig hier. Zoveel graven, monumenten, bunkers… Leven in vrijheid, vrij reizen. Goed om bij stil te staan.

We zijn er bijna

We zijn er al bijna, veel sneller dan verwacht komt onze kampeerplek in zicht. Tussen km 60 en 103 is geen camping te vinden. De warmte maakt de keus snel gemaakt.

Rust

Het plekje is een ‘camping municipal’, het bestaat nog steeds, vroeger gingen we voor een tientje per nacht kamperen op de gemeentecamping. Nu is de prijs negen euro en 10 cent. We blijven nog een nachtje.

Luxe diner

Terwijl Syl net terugkomt van het boodschappen doen komt de buurman langs…of we minestronesoep willen? Zijn vrouw heeft te veel gemaakt… gelukkig zeiden onze directe buren Twan en Jeroen (leuke gasten, al 20 jaar vrienden en al 20 jaar samen op vakantie) nee, zij zaten al aan de rijst. Het voorgerecht was perfect, kwam letterlijk panklaar op onze picknicktafel. Mmmm. dank je Trix en Henk! We blijven nog een nachtje…

Syl maakt salade met rocquefort, heel speciaal gehusseld in een plasticzak die gelijk diende als op opschepschaal (handy). Ik maak de pikante worstjes met lam en beef… die zijn echt lekker hier… vraag maar aan Stijn en Sierd; verplichte kost op elke vakantie in France! We zitten te genieten van het eten, een lekker wit camping-vriezergekoeld wijntje erbij. Komt, je gelooft het niet, buurvrouw met camper, Sylvia (ja zij heet ook zo) met ons toetje aan…’als alle buren gaan delen’…zei ze. Klein frans kaas/yoghurtje met een scheutje franse likeur… Aanrader! 

Tja, wij blijven niet achter natuurlijk… ‘kom Camper-Sylvia… we hebben nog een flesje wit, die moet op! En zo geschiede. 

Soms heb je van die dagen! We blijven nog een nachtje.