Daar gaan we weer…

Variantje Brexrona

Vol verwachting het nieuwe jaar in… Dat het maar snel weer ‘normaal’ mag worden. Maar nee hoor, een tweede variant komt om de hoek kijken. Ik ben gek op variatie maar deze had best weg mogen blijven. En dan krijgen we hem van de Engelsen… Wilden zij zich niet per één januari terug trekken op hun eiland “Brexit”? Lekker onafhankelijk zijn? Hou die variant dan ook daar.

Media moe

En al die discussies op internet en waar dan ook. Ik word er Corona-moe van. Ik trek me terug in onze patio en ga door met mijn plafond krabben. Ja er zijn nu eenmaal belangrijker dingen in het leven dan Corona haha. Nee hoor, una bruma (grapje). De wereld staat op z’n kop, gestoorde wereldleiders gooien nog even wat olie op het vuur maar één ding blijft constant. Iedere dag komt de zon op. Dat is een geruststelling.

Doe maar normaal

Laten we weer een beetje terug gaan naar normaal. En dan bedoel ik niet het leven van vóór Corona maar het leven van ‘Leven’ en niet de ratrace waar we in zitten. Het leven van werken, meer geld, meer spullen, grotere auto, nog meer luxe. Wanneer gaan we snappen dat daar het ‘Leven’ niet om gaat. En natuurlijk moeten we geld verdienen om van te leven. Maar genoeg is genoeg. Zo, dat is gezegd!

Gouwe Ouwe klussers

Terug naar onze dagelijkse bezigheden. We komen ondertussen een stukje dichter bij de voltooiing van ons Tiny Huis. Niël heeft nog meer metertjes gestuckt. Jullie vragen je natuurlijk af, hoeveel meter kan je stucken in zo’n klein huisje. Nou neem van mij aan… veel. Ondertussen zijn de douche en toilet klaar om de laatste laag ‘estuco’ erop te zetten. Dit om alles waterdicht te maken. De room divider is bijna klaar. Daar zitten zoveel uren in. Bijna zoveel als fietsen van Nederland naar Spanje 😉

Het plafond is schoon gekrabt. Wat een klus maar ‘Klara’ heeft het geklaard. Ik kan m’n vingers ’s morgens niet meer bewegen als ik wakker word. Niël heeft last van hetzelfde euvel. Daarbij heeft hij heel veel tape nodig om zijn verwondingen af te plakken. Het ochtendritueel is dus rekken, strekken, plakken, puffen en door.

• 

• 

• 

• 

En nog meer kalk?

We plannen een dag in om met de auto naar ‘Cumen’ (onze kalk leverancier) te rijden in de buurt van Sevilla. Na veel wikken en wegen hebben we de knoop doorgehakt welke kleuren we gaan gebruiken. Géén van de kleuren uit de vorige blog. Ik hou nu eenmaal van varianten.

De bestelling hebben we de dag ervoor geplaatst en kunnen we om vier uur ophalen. Terwijl er in heel Spanje veel sneeuw valt vandaag, krijgen wij de regen. De ochtend gaan we langs ‘Azulejos Tres Caminos in San Fernando’ om onze tegels op te halen. Deze komen tussen toilet en douche en vormen de rand van onze woonoppervlak. Wat zijn ze leuk!

• 

• 

• 

Wassen, drogen, koelen, koken

Bij de Media Markt slagen we voor een was/droog combinatie die ze drie dagen later netjes aan de deur afleveren. Door naar de Ikea bij Jerez de la Frontera. Op ons lijstje staat een koelkast, een vaatwasser, twee kookplaatjes en een kraan. Helaas de vaatwasser is er niet maar de rest laden we achter in de auto. We vinden ook een topper in de uitverkoop-hoek voor ons bed. Ik kan niet wachten tot we in ons bedje kunnen ploffen. Het huis waar we nu logeren is vochtig en koud. Als je je bed instapt is het ook… vochtig en koud, brrrrr.

Marathon inkoop

’s Morgens om negen uur vertrokken en ’s avonds half negen komen we volgeladen, moe maar voldaan Calle Bellido, onze straat inrijden. Na de regen is het nu droog. Dus toch nog maar de spullen uitladen? Laten we dat maar doen. Weer 35 zakken kalk in alle soorten en kleuren en de Ikea spullen. Gelukkig dat Media Markt gratis levering heeft. We hebben berenhonger. Niël bakt de steaks, ik maak de salade en om half tien vallen we aan.

In de pas met An

In het weekend vraagt Anne of we zin hebben om mee te gaan wandelen. Anne ademt wandelen. Zij wandelt sowieso elke dag met haar hondje Tommy. Dit jaar heeft ze een wandelgids geschreven ‘Wandelen in Cádiz‘. Deze gids is een ‘must have’ wanneer jullie naar Vejer (provincie Cádiz) komen en in de omgeving willen wandelen. Dus ja, ik ga graag mee met mijn privé-gids. Niël besluit nog een klusje af te maken. Het gaat op een verslaving lijken. Hij kan zich niet meer losrukken van het kluswerk.

• 

• 

Welkom in Marokko

Om 10 uur loop ik naar Anne en rijden we samen met Arco, Jesse en Tommy in de auto naar Betis. Een klein gehucht in de bergen bij Bolonia. Hier vandaan start de wandeling van 6,5 km. Een pad langs een rotsformatie (geliefd bij klimmers) brengt je na een half uurtje boven op de berg. Wat een uitzicht! De oceaan en de zandduinen en in de verte Afrika. Het is een super heldere dag en het uitzicht op Marokko is haarscherp. Zelfs mijn provider vindt dat want hij heet me welkom in Marokko.

• 

• 

• 

Lunchen met de gieren

We lopen een stukje verder en vinden een schitterend plekje om onze meegebrachte broodjes op te eten. Ik zit bovenop een grote rotsblok en de wereld ligt aan m’n voeten. De gieren vliegen over. Tommy wordt er erg onrustig door ook al vertellen we hem dat ze alleen dode dieren eten. We zitten te genieten maar moeten weer door. De wandeling heeft nog meer verrassingen. Zo lopen we door een prachtig loofbos op een naaldentapijt. Je zou bijna je schoenen uitdoen, zo zacht. We komen bij een punt met uitzicht over Tarifa en de straat van Gibraltar. De twee werelddelen Europa-Afrika zijn hier maar twaalf km van elkaar verwijderd. Het was een heerlijke middag, dank je Anne.

• 

• 

Persoonlijk record

De kou houdt aan. Er wordt record op record verbroken. -35,9 graden op een vlakte in Noord Spanje. Nu is daar pas sinds enkele jaren een weersstation dus tja is het dan een record? Maar de hoeveelheid sneeuw die er valt is bizar. Madrid is enkele dagen onbereikbaar. luchthaven dicht, wegen niet begaanbaar. En niet alleen Madrid kampt met sneeuw. Heel Spanje is wit behalve in het uiterste Zuiden. Daar is het nat… Ik wil voorlopig niet horen dat Spanje een tekort aan water heeft.

Mijn record wordt ook verbroken: “Hoe blijf ik aardig en gezellig als het zo koud is?” Het is een uitdaging maar of het gelukt is? Vraag maar aan Niël. In deze koude tijd nemen we het ontbijt mee naar ons huisje. Daar is het aangenaam. Wel wat stoffig. Een stoffig ontbijt… die variant heb ik nog niet gehad.