Bijna dan! Het eind van ons fiets-avontuur is in zicht. Ik heb nog even tijd om een weekje te genieten van Vejer, de vrienden daar en van Niël. Maar dan moet ik toch echt naar huis, met het vliegtuig. Drie uur vliegen tegenover zeven weken fietsen.
Maandag 21 september Valdefuentes – Villafranca de los Barros 111 km (record!!)
Dinsdag 22 september Vilafranca de los Barros – El Ronquillo 109 km
Woensdag 23 september El Ronquillo – Los Palacios y Villafranca 81 km
Donderdag 24 september Los Palacios y Villafrance – Jerez de la Frontera 76 km
Rumbo al Destino
Zondag besluiten we – na vijf dagen heerlijk bijgekomen te zijn – om maandag weer op de fiets te stappen. Om 7.30 uur gaat de wekker, het is nog donker. De routine om het tentje op te breken zijn we nog niet verleerd. Zo staan we om 8.30 uur klaar. Gaby en Adrian zwaaien ons uit. What a lovely couple. We hebben een erg leuke tijd met ze gehad, leuke gesprekken, samen gegeten en van de wijn geproefd…
N630 van Noord naar Zuid
De route nemen we grotendeels over de N630. Dit is de oude weg van Noord naar Zuid Spanje en loopt parallel langs de huidige snelweg A66. Dit traject is druk en aan het eind van de dag hebben we het aardig gehad. Zeker nadat Niël weer een lekke band had. Wat doet die jongen met die fiets?!
Stapelbed
De campings zijn schaars het laatste stuk van onze reis. Ik vind via Booking.com een leuke Albergue bij Villafranco de los Barros. Een Albergue is een goedkoop onderkomen voor pelgrims. We hebben al eens op een camping gestaan bij Albergue Santiago Apóstol bij Puente la Reina maar hier is geen campingveldje bij aanwezig dus boeken we een kamer. Of eigenlijk moet ik zeggen, een zaal; met stapelbedden! Boven of onder?
Persoonlijk record
Na 111 kilometer (record!) komen we aan bij een ommuurd gebouw. Het is verdacht stil binnen de muren. We bellen het telefoonnummer wat bij de poort vermeld staat. “Un momentito por favor, ik kom er zo aan”, zegt de vriendelijke stem aan de andere kant van de lijn. Na 10 “Spaanse minuten” verschijnt Susane en laat ons naar binnen. Ze checkt ons in en geeft een rondleiding.
We zijn de enige gasten. “Maar natuurlijk kunnen jullie nog wat eten. Waar hebben jullie trekt in? Pollo, bacalao, huevos revueltos”? Doe ons maar een visje, om een uurtje of half acht? We nemen een heerlijk verfrissende douche en daarna een nog verfrissender biertje. Susane heeft ondertussen het eten klaargemaakt en afgedekt op tafel gezet. We zetten de vis later in de magnetron. Susane vertrekt en we hebben de hele Albergue voor ons alleen… best gek die Corona-tijd
Kaboutertjes
De volgende ochtend staat er een afgedekt ontbijtje klaar. Spaanse kaboutertjes? De koffie was gisteravond al gezet… tja….dus koud. De magnetron bied ook hier uitkomst. Ach we doen het er maar mee. We trekken de poort achter ons dicht en gaan weer op pad.
Corona-proof camping
Ik heb nog een camping gevonden. Wel weer 105 kilometers! We kijken wel hoever we komen. We nemen weer de N630. Deze keer is de weg voor ons, bijna geen verkeer. Door velden wisselend met spaanse eiken, olijfbomen en wijnvelden. Het terrein is nog behoorlijk heuvelachtig en zo komen we weer op een hoogte van 750 meter. Klimmen en dalen, zo gaat het de hele dag.
Wanneer we bij El Ronquillo komen moeten we van de N630 af om nog 6 á 7 kilometer landinwaarts te fietsen met nog meer heuvels. Maar uiteindelijk na 109 kilometer komen we bij de camping aan. De eigenaar wijst ons een plaatsje aan. Het is een afgebakend stukje met kunstgras en overkapping! Ja ja, het bestaat. Een aparte ervaring dat je je tentje opzet in een soort “tentje”? Een soort Decathlon showroom, ken je dat?
Rechts of links af?
Vanaf de camping kunnen we terug naar de N630 maar we zijn klaar met die weg. Volgens google is er ook een route via het binnenland. Laten we dat maar doen. Na nog geen kilometer komen we aan bij een onverharde weg. Tja wat doen we? Geen idee hoe lang deze weg is maar we gokken het erop. Best pittig, we worden flink door elkaar geschud, zo ook de yoghurt. Het zal wel slagroom zijn straks.
Na zo’n 10 km komen we bij een meer. Niël zegt: “wat een idyllische plek, zullen we hier ontbijten?” Dat doen we, gewoon omdat het kan. We zetten koffie, maken onze slagroom-yoghurt met muesli en noten klaar en genieten. Er komt nog een kudde schapen langs. Ze kijken ons verbaasd aan. Er is zelfs een zwart schaap bij! Wat is dit toch bijzonder, neerstrijken voor het ontbijt op zo’n mooi plekje.
Het echte werk
De route die we fietsen is bekend bij de mountainbikers. We komen er velen tegen. Als fietser begroet je elkaar dus er wordt vandaag heel wat afgezwaaid en “hola” geroepen. We crossen de heuvels op en af. Stofhappen maar o, wat is dit leuk! Na 25 km onverhard ben ik verslaafd. Ik wil mijn mountainbike stuur terug, Ronald! 🙂
In het dorp Guillena kopen we brood en beleg wat we een uurtje later in een parkje in Sevilla op eten. Ja de eetlust is erg goed als je elke dag zo actief bezig bent.
De campings zijn op
We moeten nog even door naar Los Palacios y Villafranca. Aangezien de campings nu echt “op” zijn hebben we weer een hostal geboekt. Los Palacios y “de rest” blijkt een gezellig dorp te zijn. ’s Avonds vinden we een leuke bar/restaurant waar we een Pescaditos fritos y un ensalada mixta (gefrituurde visjes met een gemengde salade) bestellen met een lekker glas wijn. Daar slapen we heerlijk op.
Hoe zuidelijker hoe blijer we worden
Donderdagochtend, het is nog schemerig als we op de fiets stappen. De temperatuur is heerlijk, 18 graden. Het eerste stuk is een agrarisch-industrieel, een saai stuk maar vlak dus we vliegen er door heen. Halverwege in een dorpje ons “rituele” ontbijtje.
Sereen
Het laatste stuk naar Jerez de la Frontera is heuvelachtig en sereen. De meeste akkers zijn leeg, de laatste oogst is binnen gehaald. De akkers hebben verschillende kleuren van bijna wit tot zwart. Af en toe staat er een huis boven op een heuvel met wat bomen langs de oprij laan. Een schilderij.
Sherry de la Frontera!
Hoe dichter bij Jerez, hoe meer wijnvelden we zien. Het stadje is bekend vanwege de Sherry. Het verhaal gaat dat de Engelse Jerez (de lokale wijn) niet konden uitspreken en er Sherry van gemaakt hebben. We laten het landschap achter ons en fietsen het centrum van Jerez in.
We checken in bij de vriendelijke dame van ons hostal. Onze fietsen mogen we in een kamer parkeren dus gebruiken we eigenlijk twee kamers. Met het verschil dat wíj er de volgende ochtend ontbijt bij krijgen.
La Vida Española
Na een douche, lopen we het stadje in. We zijn al eens eerder in Jerez geweest. Het heeft een klein gezellig historische centrum. We vinden een terrasje en lunchen met Spaanse families op een pleintje. Heerlijk om het Spaanse leven zo te ervaren. Rond 17 uur lopen we terug naar ons hostal voor een siësta. Ja, we passen ons snel aan! We zijn alle twee moe en schrikken na 2 uur wakker.
Toch nog even het avondleven van Jerez proeven. We slenteren door de gezellige straatjes. Ik verbaas me erover dat alle terrasjes vrij vol zijn. Het Spaanse leven gaat hier gewoon door maar wel mét maskertjes op.
Bijna …
Morgen de laatste dag van ons fietsavontuur. Raar hoor dat we er nu bijna zijn. In de volgende blog die van de week volgt zal ik de laatste dag beschrijven. Het was er één met de spreekwoordelijke laatste loodjes. Maar we hebben onze eind-bestemming bereikt, Rumbo al destino; Vejer de la Frontera. Het mooiste witte dorp van Andalusië aan de Costa de la Luz, onze nieuwe toekomst. Ook daarover later meer…
Ruïnes van een Romeinse aquaduct de los Milagros, waar nu de ooievaars hun nest opbouwen
NL 
EN 
ES
Jullie zijn er bijna! Nou ja, eigenlijk zijn jullie er al, maar dit verhaal stopt vóór de laatste etappe.
Wat geweldig om jullie ervaringen te lezen en er zo een beetje bij te zijn. Ontzettend trots op jullie: al die kilometers fietsen, vrolijk blijven en zo intens genieten!
Welkom thuis en geniet op jullie mooie Spaanse plekje. We komen graag helpen breken of bouwen (de VVR geeft ook Ruud ineens zeeën van tijd!) of hebben jullie liever dat we aftellen tot 2-2-2022?
Knuffel op afstand ⛄️?
Ha! Leuk om ook nog over die laatste week te lezen voordat jullie hier in het zuiden aankwamen. Wat hebben jullie toch veel meegemaakt tijdens jullie tocht en wat een prachtige beelden weer ! Jullie liefde voor dit heerlijke land en de vriendelijke mensen is voelbaar. En dan nu een heel nieuw leven. Een nieuw avontuur Vejer (en omgeving!) kan jullie goed gebruiken, twee energieke, gebronsde en getalenteerde ‘jongelui’! Jullie gaan deze plek vast nóg mooier maken dan hij is. Bienvenido!
Weer heel leuk geschreven! Inmiddels zijn jullie er en ik heb alleen respect ( hoeveel
X heb ik dat al geschreven) en Bart is heeeeel jaloers op jullie “ avontuur “ en prestatie! ? ????geniet van de rust in jullie huisje … grtjs uit Sicilie!???